لوسفر یا شیطان و حضرت میکائیل (س)
لوسیفر کیست؛ معنی لوسیفر چیست و چه افرادی لوسیفرگرا هستند
لوسیفر، اسم پیش از سقوط شیطانی است که طبق کتاب ادیان ابراهیمی سبب سقوط آدم و رانده شدن او از بهشت شد. لوسیفر، بارها در فیلم های هالیوود و زبان انگلیسی، برای شیطان به کار رفته است.
لوسیفر، لغتی با ریشه لاتین و به معنای «آورنده نور» است که در انگلیسی (lucifer) نامیده می شود. در حالت کلی محققان معتقدند که «لوسیفر» نام یک افسانه قدیمی در افسانه های کنعانی می باشد. در این مقاله از وب سایت سلام دنیا، قصد داریم تا درباره اینکه لوسیفر کیست و لویسفر به چه معناست، چه افرادی لوسیفرگرا هستند، بپردازیم. با ما همراه باشید.
لوسیفر کیست و واژه "لوسیفر" به چه معناست؟
لوسیفر، لغتی با ریشه لاتین و به معنای «آورنده نور» است که در انگلیسی (lucifer) نامیده می شود. واژه لوسیفر از قدیمی ترین نسخه لاتین کتاب مقدس برگرفته شده آن به معنی شیطان است. این کلمه از واژه عبری «הֵילֵל» در اشعیا می باشد. اشعیا، واژه لوسیفر را برای پادشاه بابل استفاده کرد و گفت که او یک ستاره است که از آسمان به زمین افتاده است. مدت ها بعد قدیّس جروم و دیگر اجداد کلیسا از این واژه استفاده کرده و آن را یکی از اسامی شیطان نامیدند. آنها معتقد بودند که شیطان پیش از اینکه به دلیل غرور خود از آسمان رانده شود، نامش لوسیفر بوده است.
تفاوت شیطان و لوسیفر
از نظر تروتولیان و اوریژن، لوسیفر و شیطان، یک نفر هستند در حالی که در کتاب «دایره المعارف دین» لوسیفر بزرگترین پسر ابلیس معرفی شده است. فقط یک مرتبه در کتاب مقدس یهود آمده که معنای آن «درخشان و ستاره صبح» نیز ترجمه شده است. در حالت کلی محققان معتقدند که «لوسیفر» نام یک افسانه قدیمی در افسانه های کنعانی می باشد. به عبارت دیگر، لوسیفر، اسم پیش از سقوط شیطانی است که طبق کتاب ادیان ابراهیمی سبب سقوط آدم و رانده شدن او از بهشت شد. لوسیفر، بارها در فیلم های هالیوود و زبان انگلیسی، برای شیطان به کار رفته است.
چه افرادی لوسیفرگرا هستند؟
از دیدگاه لوسیفرگراها، لوسیفر یک موجودی است که کاملا با شیطان متفاوت است. آنها لوسیفر را سمبل آگاهی و آورنده روشنایی می نامند. و شیطان را کارگزار نفس اماره، سرکشی و عصیان گری می دانند. از نظر لوسیفرگراها، هدف اصلی لوسیفر یاری کردن افراد برای غلبه بر جهل درونی خود و ایجاد تعادل در خواسته های نفسانی خویش با استفاده از عقل می باشد. لوسیفر یکی از مرسوم ترین و شناخته شده ترین لقب های شیطان است و به معنی روشنی بخش می باشد.
چرا در برخی از کتاب ها برای سیاره زهره، اسم لوسیفر به کار رفته است؟
در سال های اول دهه 1960 میلادی، جهت کاوشگر ماژلان را به سمت سیاره زهره تغییر دادند و سیگنال های این ماهواره از ابرهای سیاره زهره عبور کرد و بعد از برخورد با سطح جامد سیاره زهره بازتاب شد. و این امر موجب بدست آوردن اطلاعات جالب در مورد سطح سیاره زهره توسط دانشمندان شد. برخی از این اطلاعات در مورد حرکت این سیاره بود. سیاره زهره حرکت چرخشی در جهت عکس خورشید دارد. به این معناست که زهره از سمت خاور به باختر چرخش دارد در حالی که خورشید از باختر طلوع کرده و در خاور غروب می کند. بنابراین اگر شخصی را در سیاره زهره تصور کنیم، آفتاب برای او از مغرب طلوع و در مشرق غروب می کند.
با توجه به این مطالب، سیاره زهره قسمتی از سال، ثبل از طلوع آفتاب و قسمت دیگر از سال، بعد از غروب آفتاب مشاهده می شود. این امر باعث شده تا یونیان باستان فکر کنند که 2 شی متفاوت از هم را در این زمان ها می بینند که علت آن درخشان بودن زهره می باشد. و چون آنها تصور می کردند دو ستاره کاملا متفاوت را می بینند، نام ستاره صبحگاهی را «لوسیفر» و نام ستاره که در شب می دیدند را «هسپروس»، نامیدند و این علت خوانده شدن زهره به نام لوسیفر می باشد.
استفاده از کلمه لاتین «ستاره صبح» در دین مسیحی یک نام مناسب برای «شیطان» پیش از سقوط او است. بنابراین این نام به صورت یک اسم پر کاربرد در کتاب «بهشت» اثر جان میلتون و کتاب «دوزخ» اثر دانته، تبدیل شده است. بر طبق گفته ها بالا، شیطان پرستان باور دارند که شیطان هم اکنون در سیاره زهره ساکن است و از این رو این سیاره را مقدس می دانند. به همین دلیل در بعضی کتاب ها، سیاره زهره محل زندگی شیطان، معرفی شده است.
سخن آخر
از نظر تروتولیان و اوریژن، لوسیفر و شیطان، یک نفر هستند در حالی که در کتاب «دایره المعارف دین» لوسیفر بزرگترین پسر ابلیس معرفی شده است. استفاده از کلمه لاتین «ستاره صبح» در دین مسیحی یک نام مناسب برای «شیطان» پیش از سقوط او است.
نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است.
می فرماید: «مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ»[1]
کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.
راجع به جایگاه میکائیل در قرآن فقط همین آیه وجود دارد و دربارة آن شأن نزول هایی گفته اند.
هنگامی که پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. نشانه هایی را که گواه نبوت و رسالت او بود، جستجو نمودند. از جمله گفتند: ای محمّد ـ صلّی الله علیه و آله ـ خواب تو چگونه است؟ زیرا به ما اطلاعاتی دربارة خواب پیامبر موعود داده شده است. فرمود: تنام عینای و قلبی یقظان! «چشم من به خواب می رود اما قلبم بیدار است».
گفتند راست گفتی ای محمّد! پس از سؤالات متعدد دیگر، ابن صوریا گفت: یک سؤال باقی مانده که اگر آن را صحیح جواب دهی به تو ایمان می آوریم و از تو پیروی خواهیم کرد.
نام آن فرشته ای که بر تو نازل می شود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل دربارة جهاد و جنگ می آورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان می آوردیم![2]
کلمه میکال از عبری وارد زبان عربی شده است و فرشتة مقربی است که یهود و مسیحیان وی را میشل می نامند.[3]
در منابع یهود، مدرکی که بر کیفیت برخورد جبرئیل با یهود دلالت کند، در دست نیست ولی نسبت به میکائیل مطالبی که مؤید قصة مذکور باشد وجود دارد. در کتاب دانیال، میکائیل امیر بزرگ و حامی قوم اسرائیل، معرفی شده و در عهد جدید میکائیل خداوند اسرائیل است.
به موجب لاویتا، میکائیل اولین کسی است که شیطان را به تعظیم و ستایش آدم واداشت. قرآن مجید با این که در موارد زیادی از ابلیس سخن می گوید، به این بخش مندرج در لاویتا، اشاره نکرده است.[4]
بنابر احادیث اسلامی، جبرئیل و میکائیل، اولین فرشتگانی هستند که به آدم سجده کردند و برخلاف ایشان ابلیس از تعظیم و سجده خودداری نموده است.[5]
هم چنین، در فرهنگ اسلامی اثری از میکائیل که منطبق مقام وی نزد یهود باشد، وجود ندارد. در کتب یهود، مثلاً در کتاب اخنوخ، وی واسطة میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.[6]
شبستری در اعلام القرآن می نویسد: نزل مع جمع من الملائکة علی رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ قبل لیله المعراج و شَرحَوا صَدْرَهُ و کان مِن الملائکة الذین نصروا النبی ـ صلّی الله علیه و آله ـ والمسلمین فی واقعة بدر.[7]
میکائیل از جمله فرشتگانی است که سینة پیغمبر را پیش از لیلة معراج، منشرح ساختند و هم چنین یکی از فرشتگانی است که در جنگ بدر به یاری مسلمین شتافتند. میکائیل فرشتةای است ، از جانب باری تعالی برای ارزاق خلائق و در امور مهمیّه با جبرئیل ـ علیه السّلام ـ همراهی می کند.
یونانیان قدیم معتقد بودند که وی (میکال) حافظ دریای کل جهان است.
حاصل این که: از این فرشتة مقرب، تنها در یک سوره و در یک آیه قرآن سخن به میان آمده و آن مقام و منزلتی که در عهد قدیم در میان یهودیان و مسیحیان وجود داشت ارائه شد. و در نزد مسلمین نیز یکی از چهار فرشتة مقربی است که دارای شأن و جایگاه ویژه ای دارد که در بالا ذکر شد و خلقت او از نور محض است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. اعلام القرآن، عبدالحسین شبستری.
2. اعلام القرآن، دکتر محمد خزائلی.
3. دانشنامة قرآن و قرآن پژوهی، بهاء‌الدین خرمشاهی، جلد دوم.
4. تفسیر مجمع البیان، علامه طبرسی، جلد اول.
5. تفسیر نمونه، استاد مکارم شیرازی، جلد اول.
پی نوشت ها:
[1] . بقره/ 98.
[2] . فضل بن حسن طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ترجمه دکتر محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، 1360 ش، ج1، ص 274.
[3] . خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسة انتشارات امیرکبیر، 1371 ش، ص 628 و 629.
[4] . همان.
[5] . همان.
[6] . همان، ص 629.
[7] . شبستری، عبدالحسین، اعلام القرآن، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیه، 1379 ش، ص 958.
